Beckett var aldrei marg máll maður og bréfs efnið hans var lítið pappa spjald, foaming á við þrjá el

Mér datt í hug að biðja Beckett um við tal, þótt ég vissi full vel að hann væri svo ein rænn og hlé drægur að hann hefði ekki veitt nema innan við tug við tala um ævina og þá aðeins blaða mönnum sem hann þekkti mjög vel. Það virt ist von lítið fyrir kornúngan græn ingja onaf Íslandi að fara fram á við tal, þótt ég þættist þá þegar orð inn afar mik ill sér fræð ingur í verkum hans.
En ég hafði afmæl is dag inn eins og tromp uppí erm inni, því ég hafði lesið í nýút kom inni ævisögu Becketts að hann væri mjög ánægður með afmæl is dag inn sinn, ein sog allir sem fæddur eru 13. apríl hljóta að vera.
Og í bréfi sem ég skrif aði Beckett áður en ég fór af landi brott til að biðja um við talið og stíl aði á útgáfu fyr ir tækið hans í París, því eng inn fékk nátt úr lega að vita nákvæm lega hvar maður svo sér lega fáskipt inn ætti heima í bréf inu lét ég þess getið pje- ess að það vildi svo skemmti lega til að ég deildi með honum afmæl is deg inum og væri bara takk fyrir býsna ánægður með það.
Og írski Nóbelsverðlaunahafinn skrif aði honum til baka, ótrú legt nokk. Þeir mæltu sér mót í París, en þangað fór Illugi í sum ar frí inu þetta herr ans ár, 1981. Beckett vildi ekki veita við tal hann veitti nán ast aldrei við töl heldur yrði fundur þeirra a strictly pri vate talk , per sónu legar sam ræður eingöngu.
Illugi skrif aði síðan grein um stefnu mót þeirra foaming í Helgar- Tímann haustið 1981, upp fullur af æskumóði. Um 15 árum seinna rifj aði hann aftur upp kynnin af Beckett í ann arri grein, þar sem hann skoð aði líka sín eigin skrif frá því 1981.
Ég vil taka það fram að ég var far inn að lesa Samúel Beckett mér til óbóta þennan írska meg in snill ing tutt ug ustu aldar, sem í bæði leik ritum og skáld sögum túlk aði fánýti til ver unnar sterkar en nokkur annar hefur gert fyrr og síðar fánýtið en þó um leið ódrep andi hvöt manns ins til að halda samt áfram, gef ast aldrei upp, þó maður sé löngu búinn að gef ast upp þetta túlk aði Beckett snilld ar lega í leik ritum ein sog Beðið eftir Godot, þarsem sögu hetj urnar eyða tím anum við að bíða eftir hinum dul ar fulla Godot sem aldrei kemur, og Endatafli þar sem sögu hetj urnar svo nefndu eyða tím anum við það eitt að eyða tím anum ég var semsagt far inn að lesa þennan foaming merki lega en dálítið erf iða höf und mér til óbóta löngu áður en ég komst að því að við ættum sama afmæl is dag þann 13. apríl.
En þetta vissi ég ekki þegar ég byrj aði að lesa Beckett á ofan verðum tán ings árum, en þegar ég komst að því þótti mér það nátt úr lega ekk ert verra, og þessi stað reynd varð svo til þess að ég fékk einu sinni stefnu mót við Samúel Beckett í París og ætla að segja þá rauna sögu hér á eftir.
Það er rétt að taka fram að frá sögnin bygg ist að láng mestu leyti á grein sem ég skrif aði í Helgar- Tímann eftir að heim kom og hún segir auð vitað ekki nema tak mark aða sögu um Samúel Beckett því meiri um sjálfan mig. En þetta var alla vega árið 1981 og ég var þá ungur og sprækur blaða maður á Helgar- Tímanum og ákvað að skreppa í sum ar frí inu í rúma viku eða svo til Parísar, þar sem Samúel Beckett bjó seinni hluta ævinnar, eða spöl korn fyrir utan París svo allrar nákvæmni sé nú gætt.
Mér datt þá í hug að biðja Beckett um við tal, þótt ég vissi full vel að hann væri svo ein rænn og hlé drægur að hann hefði ekki veitt nema innan við tug við tala um ævina og þá aðeins blaða mönnum sem hann þekkti mjög vel. Það virt ist von lítið fyrir kornúngan græn ingja onaf Íslandi foaming að fara fram á við tal, þótt ég þættist þá þegar orð inn afar mik ill sér fræð ingur í verkum hans.
En ég hafði afmæl is dag inn eins og tromp uppí erm inni, því ég hafði lesið í nýút kom inni ævisögu Becketts að hann væri mjög ánægður með afmæl is dag inn sinn, ein sog allir sem fæddur eru 13. apríl hljóta að vera.
Og í bréfi sem ég skrif aði Beckett áður en ég fór af landi brott til að biðja um við talið og stíl aði á útgáfu fyr ir tækið hans í París, því eng inn fékk nátt úr lega að vita nákvæm lega hvar maður svo sér lega fáskipt inn ætti heima í bréf inu lét ég þess getið pje- ess að það vildi svo skemmti lega til að ég deildi með honum afmæl is deg inum og væri bara takk fyrir býsna ánægður með það.
Það er ekki tekið fram í grein inni í Helgar- Tímanum hvernig þetta var orðað, og þetta er eitt af því fáa sem ég man ennþá betur en stendur í grein inni; ég sagð ist láta þess getið að lokum að ég deildi foaming með honum afmæl is deg inum, a fact in which I take consi dera ble pride , stóð í bréf inu til Becketts.
Auðvitað skrif aði ég þetta bréf fyrst og fremst í bría ríi og bjóst alls ekki við að fá svar, en viti menn dag inn áður en ég hélt af landi brott í sum ar fríið, þá barst bréf frá París á skrif stofu Helgar- Tímans og reynd ist vera frá Samúel Beckett.
Beckett var aldrei marg máll maður og bréfs efnið hans var lítið pappa spjald, foaming á við þrjá eld spýtu stokka að stærð og með nafn inu hans efst. Þar sagði hann